Celem artykułu jest wkład do dyskusji i badań poświęconych ewolucji sektora rolno-spożywczego w okresie transformacji systemowej, członkostwa Polski w Unii Europejskiej i globalizacji gospodarki światowej. Ewolucja polskiego sektora rolno-spożywczego, rozpoczęta w pierwszych latach transformacji systemowej, nasilona w okresie przygotowań do akcesji do Unii Europejskiej (UE), a następnie stymulowana procesami pogłębiającej się integracji gospodarczej i handlowej z państwami członkowskimi UE oraz z rynkiem globalnym dowodzi, że sektor ten przeszedł głębokie przeobrażenia. Po przystąpieniu do UE polska gospodarka żywnościowa objęta została wsparciem finansowym z funduszy unijnych, co pozwoliło na przyspieszenie zmian strukturalnych i modernizacyjnych w sektorze. Niebagatelną rolę w procesie wzmacniania pozycji polskiego sektora rolno-spożywczego odegrały także bezpośrednie inwestycje zagraniczne. Kluczowym czynnikiem rozwoju sektora pozostawał jednak dynamiczny wzrost eksportu rolno-spożywczego, któremu towarzyszył rosnący popyt na żywność na rynku wewnętrznym. Zmiany uwarunkowań makroekonomicznych i rynkowych powodują, że przed podmiotami krajowego sektora rolno-spożywczego stoją nowe wyzwania, którym będą musiały sprostać w przyszłości.