Głównym celem artykułu jest rozpoznanie procesów akumulacji majątku w gospodarstwach rolnych w Polsce ze względu na główne typy produkcyjne. Ponadto uwzględniono kontekst paradygmatu zrównoważonego gospodarstw rolnych. Zrealizowano to w odniesieniu do ładu ekonomicznego i środowiskowego gospodarstw. Analizy przeprowadzono na podstawie danych gospodarstw rolnych objętych systemem FADN dla lat 2004-2016. Istnieje znaczny zakres zróżnicowania pomiędzy typami gospodarstw rolnych jeśli chodzi o akumulację, jak i jej stopę. Najkorzystniejsza sytuacja w tym zakresie miała miejsce w gospodarstwach rolnych specjalizujących się w produkcji mleka i chowie zwierząt ziarnożernych (chodzi tu głównie o gospodarstwa drobiowe). Wielkość akumulacji (na 1 ha) oraz jej stopa zwiększały się wraz ze wzrostem wielkości ekonomicznej gospodarstw rolnych w poszczególnych typach produkcyjnych. Większej akumulacji towarzyszy wzrost zrównoważenia ekonomicznego dla badanych grup gospodarstw rolnych. W przypadku natomiast zrównoważenia środowiskowego zależności układały się odwrotnie. Oznacza to, że wyższej akumulacji towarzyszyła silniejsza presja na środowisko. Można stwierdzić, że procesy akumulacji majątku, jak i związków akumulacji i dochodów (z perspektywy stopy akumulacji) w gospodarstwach rolnych tylko częściowo (w ładzie ekonomicznym) sprzyjają rozwojowi w paradygmacie rozwoju zrównoważonego. Dlatego ważna jest dalsza waloryzacja dóbr publicznych poprzez instrumenty WPR UE w kolejnej perspektywie budżetowej (2020-2027), jak i lepsze dostosowanie wsparcia do skali produkcji.