W całym okresie przemian systemowych sektor spółdzielczości produkcyjnej w naszym rolnictwie szybko się kurczył. Był to efekt nie tylko trudnej sytuacji ekonomicznej spółdzielni, wynikającej przede wszystkim z gwałtownego pogorszenia się rentowności produkcji rolnej, ale także niekorzystnej atmosfery społeczno-politycznej (zwłaszcza w pierwszych latach przemian ustrojowych) wokół wszelkiego rodzaju spółdzielczości i traktowania spółdzielni produkcyjnych jako odchodzącego do historii reliktu poprzedniego systemu. Bardzo ważnym czynnikiem przyspieszającym kurczenie się tego sektora był także, trwający do dnia dzisiejszego, kryzys spółdzielczości jako ruchu społeczno-gospodarczego i związany z tym kryzys członkowstwa, przejawiający się w dążeniu do maksymalizacji korzyści indywidualnej.