Głównym celem artykułu jest ocena mierników bezpośredniej materiałochłonności i importochłonności w rolnictwie krajów Unii Europejskiej. Analizę przeprowadzono na tle roli rolnictwa w gospodarkach badanych państw i poziomu ich rozwoju gospodarczego. Materiały badawcze stanowiły bilanse przepływów międzygałęziowych dla poszczególnych państw, a zakres czasowy dotyczył lat 1995, 2010 i 2014. Jak wykazały przeprowadzone analizy, we wszystkich krajach UE-15 oraz na Łotwie, Litwie i w Czechach nastąpił wzrost materiałochłonności w rolnictwie. W pozostałych państwach UE-13 miała miejsce względna stabilizacja lub spadek (Bułgaria, Słowacja) tego miernika. Równocześnie w nowych państwach członkowskich można wnioskować o zmianach w strukturze przepływów, polegających głównie na wzroście roli usług związanych z rolnictwem kosztem zmniejszania się roli przepływów z samego rolnictwa. Kraje UE-13 i UE-15 różnią się również pod względem mierników importochłonności zużycia pośredniego w rolnictwie. Przeprowadzona analiza pozwoliła na sprawdzenie aktualności uznanych w ekonomice rolnictwa prawidłowości, jak również wskazać na nowe procesy zachodzące w sektorze rolnym najbardziej rozwiniętych krajów UE.