Celem badań było określenie kosztów i opłacalności tradycyjnej oraz innowacyjnej uprawy ziemniaków w Polsce. W tym celu wykorzystano eksperymentalne badania polowe wybranych odmian ziemniaków w różnych wariantach przeprowadzone w latach 2021–2022. Warianty doświadczeń obejmowały uprawę ziemniaków według tradycyjnych oraz innowacyjnych metod, tj. w warunkach komercyjnych (duża intensywność nakładów i kosztów, w tym nawożenie nawozami mineralnymi oraz syntetycznymi środkami ochrony roślin) oraz przy braku nawożenia i ochrony roślin lub jedynie przy wykorzystaniu interakcji z pożytecznymi mikroorganizmami. W pracy wykorzystano metody oceny opłacalności produkcji ziemniaków dla różnych wariantów produkcji, kalkulacji kosztów produkcji oraz ocenę zyskowności produkcji. Materiał badawczy stanowiły wyniki badań eksperymentów polowych przeprowadzonych w ramach międzynarodowego projektu PotatoMetaBiome dla jedenastu odmian ziemniaków oraz sześciu wariantów doświadczenia na polach zlokalizowanych na północy Polski. Na podstawie badań stwierdzono, że średnie koszty produkcji ziemniaków w latach 2021–2022 zmniejszyły się dla wariantów tradycyjnych, a zwiększyły dla wariantów innowacyjnych. W 2021 r. najniższe koszty produkcji były dla wariantu bez nawożenia i środków ochrony roślin oraz wariantów innowacyjnych. Z kolei w 2022 r. najniższe koszty produkcji były dla wariantów tradycyjnych, czyli z nawożeniem i ochroną oraz bez nawożenia z ochroną oraz z nawożeniem i bez ochrony chemicznej, a także bez nawożenia i bez ochrony chemicznej. We wszystkich latach, a także dla wszystkich wariantów uprawa ziemniaków była opłacalna. Natomiast wskaźniki opłacalności produkcji ziemniaków w badanych latach zmniejszyły się dla wariantów innowacyjnych, natomiast zwiększyły dla wariantów z intensywną produkcją. Stwierdzono, że innowacyjna strategia produkcji ziemniaka z wykorzystaniem pożytecznych mikroorganizmów może być ekonomicznie uzasadnioną alternatywą wobec zmieniających się uwarunkowań produkcyjnych, rynkowych i politycznych.