Celem artykułu jest ustalenie przebiegu transformacji rolnictwa rodzinnego w Polsce w ostatnich latach w aspekcie modelu industrialnego oraz wyzwań związanych z jego zrównoważeniem. Do realizacji tego celu posłużyły wyniki powszechnych spisów rolnych z lat 2010 i 2020, inne dane statystyki publicznej oraz literatura przedmiotu. Uwagę – poza ogólną charakterystyką transformacji – skupiono na zmianach nakładów pracy, produktywności zasobów oraz dochodach gospodarstw domowych użytkowników indywidualnych gospodarstw rolnych. Analiza wykazała, że rozwój rolnictwa w zasadzie nie odbiega od ogólnego modelu transformacji industrialnej, obejmującej procesy: komercjalizacji, intensyfikacji, koncentracji i specjalizacji. Pojawiają się jednak nowe wyzwania, zwłaszcza konieczne przestawianie rolnictwa na tory ku zrównoważeniu oraz uwarunkowania – demograficzne, środowiskowe i ekonomiczne – które wymagają istotnych korekt w transformacji rolnictwa. Potrzebna jest znacząca ingerencja instytucji politycznych, zwłaszcza w kreowanie innowacji proekologicznych, oraz tworzenie warunków do wykorzystania nowych możliwości pozyskiwania dochodów, co wymaga także nasilenia współdziałania samych rolników. Wskazane jest również poszerzenie zakresu doradztwa rolniczego – wyjście poza sferę korzystania ze środków publicznych i konwencjonalną ekonomikę gospodarstw rolnych.