Realizacja koncepcji zrównoważonego rozwoju gospodarki żywnościowej wymaga głębokich i szybkich zmian w tym obszarze działalności gospodarczej. Dalsze podążanie dotychczasową drogą może pogłębić już istniejący problem coraz niższej jakości biologicznej i zdrowotnej żywności. Celem pracy jest określenie istoty i specyfiki ekoinnowacji jako czynnika zrównoważonego rozwoju rolnictwa i przetwórstwa żywności. Analiza bibliometryczna oparta na przeglądzie literatury i analizie jej treści wykazała systematyczny wzrost zainteresowania naukowców teorią i praktyką ekoinnowacji. Będą one miały szczególne znaczenie w ewolucji produkcji i przetwórstwa żywności w kierunku metod gwarantujących najwyższą jakość biologiczną i zdrowotną produktów żywnościowych. Z przedstawionych rozważań można wyciągnąć następujące wnioski: europejska gospodarka żywnościowa wymaga zmiany paradygmatu, tj. niezbędne jest odtworzenie i wykorzystanie metod rolnictwa i przetwórstwa, które pozwolą powrócić do wysokiej zawartości biogenów w żywności. Potrzeba ta wynika zarówno ze stwierdzanej bardzo niskiej jakości biologicznej i zdrowotnej wielu produktów, ale także z konieczności skutecznej ochrony środowiska rolniczego; podstawowym instrumentem sprzyjającym pozytywnej ewolucji jest wykorzystanie ekoinnowacji, w tym także rozwiązań określanych mianem traditiovations; założenia Europejskiego Zielonego Ładu będą zdecydowanie sprzyjały wsparciu ekoinnowacji w produkcji i przetwórstwie żywności.