Cel:
Celem artykułu była identyfikacja przemian w krajowym rolnictwie i ich uwarunkowań oddziałujących na sytuację ekonomiczną gospodarstw rolnych w okresie członkostwa Polski w UE.

Materiał i metody:
Podstawę analizy stanowił materiał empiryczny obejmujący dane statystki publicznej (GUS, ARiMR i Eurostat) oraz literatura przedmiotu. Wykorzystano metodę opisową, historyczną, wskaźnikową oraz metodę zakresowego przeglądu literatury przedmiotu. Okres obserwacji dotyczył lat 2004–2022.

Wyniki:
Z przeprowadzonej analizy danych statystyki publicznej oraz literatury przedmiotu wynikało, że w okresie niespełna dwóch dekad od momentu przystąpienia Polski do UE, zachodziły zmiany gospodarcze, które rzutowały na sytuację sektora rolnego, struktur rolnych i gospodarstw rolnych. Ważną rolę w analizowanych procesach odegrały instrumenty wspólnej polityki rolnej UE, stabilizujące położenie rolników, zwłaszcza w aspekcie poprawy sytuacji dochodowej oraz możliwości wzrostu i modernizacji produkcji w ramach rozwijającego się sektora rolno-żywnościowego.

Wnioski:
W analizowanym przedziale czasowym nie odnotowano jednak istotnych przemian strukturalnych w rolnictwie, w tym zwłaszcza w strukturze agrarnej. Następowały one w kierunku koncentracji gruntów rolnych we względnie większych i towarowych gospodarstwach, jednak skala i tempo tego procesu były niewielkie, co wiązało się z niekorzystnymi efektami oddziaływania rozwiązań unijnej i krajowej polityki rolnej.