Przemiany społeczno-gospodarcze jakie nastąpiły w Polsce w okresie członkostwa w UE wywołały szereg zmian strukturalnych w zasobach i rozdysponowaniu czynników produkcji w rolnictwie. Wpływ na przyspieszenie tych procesów miała niewątpliwie prowadzona polityka publiczna. Przedstawiona poniżej analiza zmian strukturalnych w rolnictwie, konkurencyjności sektora i efektywności gospodarstw prowadzona jest poprzez pryzmat alokacji zasobów. Gospodarowanie opiera się bowiem na założeniu ograniczoności zasobów i umiejętności racjonalnego wyboru. Poszukując optymalnego wyboru bierze się pod uwagę nieograniczone potrzeby konsumentów, ograniczone zasoby będące w dyspozycji i dostępne technologie produkcji. Główną uwagę zwrócono zatem na zasoby produkcyjne (ziemi, pracy i kapitału) odnosząc się do ich ilości oraz struktury rolne oddziałujące na wykorzystany potencjał produkcyjny. Analizę uzupełniono także odniesieniami do konkurencyjności sektorowej kształtowanej za pośrednictwem instrumentów polityki ekonomicznej (przede wszystkim WPR) która wpływa bezpośrednio i pośrednio na możliwości konkurencyjne rolnictwa.