W pracy oceniono regionalne zróżnicowanie interakcji pomiędzy czynnikami przyrodniczymi i organizacyjnymi w polskim rolnictwie. Przeprowadzona w ujęciu dynamicznym analiza obejmowała lata 2002-2013, a wskaźniki dla poszczególnych województw porównywano do średnich dla Polski, jako układu odniesienia. W badaniach, oprócz statystyk opisowych, zastosowano również grupowanie województw z wykorzystaniem analizy skupień metodą k-średnich. Przeprowadzone badania wskazują, że kierunek i siła wzajemnego oddziaływania wybranych czynników przyrodniczych i organizacyjnych jest zróżnicowana pomiędzy poszczególnymi regionami Polski. Obserwowane ogólnokrajowe tendencje i wzajemne zależności analizowanych czynników przyrodniczych i organizacyjnych nie odzwierciedlają właściwie skali i skutków ich zmian w różnych regionach kraju. Ze względu na wieloczynnikowe uwarunkowania prowadzenia produkcji rolniczej skutki ich oddziaływania w poszczególnych regionach są mocno zróżnicowane. Przejawem tego jest realizacja, w poszczególnych częściach Polski, odmiennych modeli produkcji rolniczej, charakteryzujących się różnym poziomem organizacji i intensywności. Dokonana analiza wskazuje na konieczności regionalizacji krajowej polityki rolnej, w tym Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Podejście takie powinno przyczynić się do bardziej efektywnego wydatkowania środków kierowanych do rolnictwa i na obszary wiejskie, poprzez optymalizowanie procesu ich rozwoju.