Celem badań była ocena wynagrodzenia pracowników najemnych i opłaty pracy własnej przez dochód z gospodarstwa w różnych typach rolniczych gospodarstw w Polsce. Zbadano także wpływ dopłat na opłacenie nakładów pracy własnej i efektywność produkcji. Badaniami objęto gospodarstwa prowadzące rachunkowość rolną, które zgodnie z metodyką FADN zostały pogrupowane według typów rolniczych (TF8). Do analizy wykorzystano wyniki standardowe z 2010, 2015 i 2019 roku przetworzone w systemie FADN EU. Relatywnie niskie wynagrodzenie pracowników najemnych odnotowano w gospodarstwach w typie „uprawy trwałe” (2,12–2,76 euro/godz.) i „uprawy ogrodnicze” (2,05–3,32 euro/godz.), a dość wysokie w typie „mieszane” (4,05–6,67 euro/godz.) i „inne zwierzęta trawożerne” (3,98–6,04 euro/ godz.). Przyjmując stawkę wynagrodzenia pracowników najemnych za miarę kosztu 1 godziny pracy własnej, na poziomie dochodu bez dopłat opłata pracy własnej w pełni zrealizowana została tylko w gospodarstwach w typie „uprawy ogrodnicze” i „zwierzęta ziarnożerne” oraz w 2010 i 2015 roku w typie „uprawy trwałe”. Natomiast dochód z dopłatami zapewnił pełną opłatę pracy własnej w gospodarstwach w typie „uprawy ogrodnicze”, „zwierzęta ziarnożerne”, ponadto w 2010 roku w typie „uprawy polowe” oraz w roku 2010 i 2015 roku w typie „uprawy trwałe” i „krowy mleczne”. W pozostałych przypadkach (tj. w typach i latach) nakłady pracy własnej opłacone zostały częściowo (od 22,2 do 96,9%). Badania dotyczyły gospodarstw towarowych o produkcji ukierunkowanej na rynek. W Polsce jednak funkcjonują także gospodarstwa, których powiązanie z rynkiem jest słabsze, więc ich sytuacja ekonomiczna może być znacznie gorsza. Skutkiem mogą być ograniczone możliwości generowania dochodów oraz opłaty pracy własnej.