Ziemia rolnicza jest specyficznym dobrem ekonomicznym, o fundamentalnym wręcz znaczeniu dla współczesnych społeczeństw i perspektyw ich rozwoju oraz dobrobytu. Stanowi ona podstawę prowadzenia tradycyjnej działalności rolniczej i tak będzie nadal w dającej się przewidzieć przyszłości, jednak w warunkach stale rosnącej liczby ludności, której większość ma nadal rozmaite niedobory ilościowe i jakościowe w zakresie wyżywienia. Zaspokajanie tych potrzeb odbywać się będzie przy postępującej zmianie klimatu, problemach z wodą i kurczącym się areale gruntów nadających się do rolniczego użytkowania. Okoliczności te zwracają naszą uwagę na drugi wymiar ziemi rolniczej jako źródła świadczenia rozmaitych usług ekosystemowych i agrośrodowiskowych. To spełnianie jednocześnie wielu funkcji stanowi poważne wyzwanie przy pomiarze wartości ziemi. Od precyzji w jej ustalaniu w dużym stopniu zależy także wysokość stawek czynszów za wynajem tego czynnika produkcji. Podstawowym celem artykułu jest przedstawienie ewolucji koncepcji formalnych i modeli empirycznych wykorzystywanych do określania wartości ziemi rolniczej i czynszów dzierżawnych za możliwość czerpania pożytków z jej użytkowania.